okumanızı tavsiye etmiyorum
sınavlar başlıyor günlük. yine geldi dersin başına oturup da akla gelen başka her şeyle meşgul olma çabasına girme günleri. bıktım huleyn bu yaşıma geldim hala yok sınavmış yok bilmem neymiş. bir yandan da işler var tabiyy. yeni iş güzel gidiyor, pek sevdim, daha da sevecek gibiyim. ama seneye dersler problem olacak gibi, gündüz iş yerinden izin alıp derslere gidemem, derslere gitsem işe gidemem, işe gidemezsem yine derslere gidemem, derslere gitmezsem istanbulda kalıp işe gitmemin bir anlamı olmaz. böyle bir kısır döngüdeyim günlük. ne yapsam bilemedim.
sabah bir gönderiyi bile adresine ulaştırmaktan aciz kargo şirketine fırça attım. başka bir şirket seçtiğim halde yine bildiklerini okuyarak siparişimi anlaşmalı olduğu kargo şirketiyle gönderen internet sitesini de aramayı düşündüm ama üst üste ikinci azarlamayı bünyem kaldırmadı sabah sabah, vazgeçtim.
yarın saçlarımı boyayacağım, güzel rengimi özledim iyi olacak bu böyle. belki iş-okul durumlarından kaçan keyfim yerine gelir. sonra belki kestiririm bile. ah hayatımda güzel giden hiç değilse bir şey var ki hepsine bedel. ama bu konulara girmeyelim. hayır bu cümleyi söylememeliydim, şimdi dilime takılacak bütün gün bu şarkı:s höf bir bu eksikti ya neyse.
evet kafam çok dağınık ve karışık.
öperli severli yok sana bu sefer.
xxx
kedi
günlerden bir günlük
ışık hızıyla iş değiştirebiliyorum günlük! nasıl oldu bilmiyorum, cuma ayrıldım bugün başladım halbuki ben bu haftayı gözden çıkarmıştım, evde miskinlik yapmayı düşünüyordum, derslere yoğunlaşayım hiç değilse azıcık ucundan diyordum ama yapamadım. resmi giyinmekten de bıktım topuklularla cebelleşmekten de. koca gün kargacık burgacık ingilizce yazıları türkçeye çevirmek de cabası o rahatsız kıyafetlerle. neyse artık buna da alışılır günlük diyorum, ya bulamasaydım o zaman daha kötü olurdu diyorum kendimi avutuyorum.
he bir de deprem olacakmış hepimiz ölecekmişiz günlük. içim karardı akşam akşam. üzerine savaş ay anlam veremediğim bir şekilde fısıldayarak konuştu bir süre, hepten canım sıkıldı. neymiş fısıldamalar diye bir program yapıyormuş:s canım erik çekti diye erik almıştım, bari onlar güzel çıksa da keyfim yerine gelse.
bilemedim günlük, sıkılganım hof.
ah ama tabiy yine de
öperli, severli..
senin,
kedi
xxx
porque dios mi hizo quererte?
mütemadiyen özlediğim yerler var günlük! böyle insan sevgilisini, annesini, babasını filan özler ya, öyle özlüyorum bazı yerleri.
güneş tepede değilken, yağmursuz ve hafif lodoslu kapalı bahar günlerini veya güneş batarkenki akşamüstlerini bahariyeye çok yakıştırıyorum mesela. o zaman diliminde orada olmak, sadece sokaklarda boş boş dolaşmak yalnız olsam bile yalnız hissetmemek huzur veriyor içime.
güneşli günlerde ise taksimi özlüyorum. sanki güneşli bir günde evde oturuyorsam veya dışarıda olmama engel bir durum varsa o günü resmen boşa geçirilmiş sayıyorum.
ankarayı da özlüyorum günlük. çok hem de… sadece o geniş ve düzenli caddelerinde gezinmek, hafif rüzgarın devrede olduğu bir yaz gününde…
ama en çok devrek… yaz, kış, bahar, farketmiyor oranın özlemi için. parke taş yollarını, daracık ve hatta sadece yan yana iki ayağın sığabileceği kaldırımlarını, asma köprüsünün her yürüyüşte sallanmasını, gittiğimiz piknikleri, küçücük çarşısını, kuzenle bira kaçamaklarımızı, tavuklarımızı, ineklerimizi, yolları sulamak için geçen o garip su fışkırtan belediye aracını, pencereden yağmuru izlemeyi, yağmurun kokusunu, pencereden güneşin batışını izlemeyi, terasta yıldızları izlemeyi… kokusunu bile özlüyorum günlük. otobüsten indiğim andan itibaren sanki başka bir dünyaya gelmişim gibi hissediyorum. insanın çocukluğunu geçirdiği yer bambaşka olur diye böyleyimdir devrek’e karşı diyeceğim ama çocukluğumun bir kısmı da karamürselde geçti. oraya yıllarca gitsem özlemem sanırım. bu devrek sevgisi bambaşka bende niyeyse. benden başka seven de görmedim gerçi. böyle böyle şeyler işte günlük. devrek’i özledim evet. gitmeliyim yakın zamanda diyeceğim ama nereye gidiyorsun ooof of:(
slivovice 