kalp dönmesi
gitmek nasıl da çarpar insanı rüzgarlı günlerde. kenarda üst üste toplanmış duran eşyalar sinsice güler sana o zaman. duymazsın ama nefret edersin. dursa bir dert, durmasa ayrı.
yara kabuklarımı yolardım küçükken, kanatıp kanatıp kolonya basardım. taze yara kokusu hep ince bir sızı hissettirir bana o zamanlardan beri. şimdi yaralarımdan soluyorken nefesimi, o sızıyı her yerimde hissetmek ne büyük talihsizlik.
—-
ateş hala sıcak, fazla uzaklaşmış olamaz..
—-
gitmek değil çarpan belki de, istanbul rüzgarı, osmanlı köşelerinde aşk.. istanbula sarayın terasından bakmak, izlerini görmek yaşamımın yarısının, güzeldi. akşam güneşi vururken ikimize, kendimi görmek gözlerinin parıltısında, güzeldi. şimdi içimdeki boşluğu hangi şarkı, türkü doldurur?
doktora sordum ameliyat şart dedi..
slivovice 