amanın of
bugün internette iş aramak için en çok kullanılan web sitelerinden birini* facebook olarak kullandım günlük. işim gereği sitede cv araştırması yaparken aklıma geldi, neden olmasın dedim. ve farkettim ki bir kişinin doğum tarihi ve üniversitesini yazarak o kişiye ulaşılabiliyor (isme yönelik arama yoktu), kişinin iş deneyimlerinin yanı sıra yazdığı diğer şeyler de görülebiliyor. komik şeyler de farkettim günlük, misal baca gibi sigara içtiğini bildiğim arkadaşlarımın sigara içmediğini belirtmiş olması, tek sosyal aktivitesinin msn muhabbeti yapmak olduğunu bildiğim bir arkadaşımın sayısız hobi yazmış olması, vesaire vesaire…
bunlara bakarak eğlendim günlük, canım çok sıkkındı, iş yerimde facebook ve bilimum eğlenceli siteler de yasaklı, ne yapayım tek eğlencem bu oldu. yakında edindiğim bu bilgilerle onları şaşırtmayı planlıyorum. işim gücüm olmasa çok boş vaktim var kesin diyeceğim ama o da değil, peki ne günlük?
ben bilemedim…
öperli, severli.
xxx
*reklam olmasın şimdi, anladınız siz onu
pooh desem anlarsın
bıkıp usanmadan biriktiriyorum her şeyi “yakında odan çöp oda olacak, sonra da çöp eve terfi edeceksin.” diyen bütün sevenlerime inat edercesine. az önce içine benim için bir anlamı olan ve daha sonra bakıp hatırlamaktan zevk aldığım her türlü şeyi koyduğum nostalji çekmecemi açtım. aileden uzakta yaşamanın bir başka güzelliği de annemin “bu çöpleri ne demeye dolduruyorsun bütün çekmecelerineeee?” nidalarıyla haşır neşir olmamak olsa gerek. evet ne diyordum, nostalji çekmecemi açtım. tam da annemi feryat figan bağırtabilecek potansiyele sahipti. içi yenildikten sonra özenle saklanmış ve hepsinin ayrı birer hatırası olan bol miktarda çikolata paketi, liseden beri yazılmış, çiziktirilmiş, karalanmış kağıtların saklandığı kutu ve aynı misyona sahip birkaç defter, çok sevdiğim kinder süpriz yumurtaların içinden çıkan oyuncakları biriktirdiğim bir başka kutu, sevdiğim bazı fotoğrafların olduğu birkaç albüm, yine çok sevdiğim liman kartları ve kitapları, sevdiğim bazı resimleri ve yazıları sakladığım kutu, sevgiliyle gidilen ve özel şeyler ifade eden yerlerden alınmış herhangi bir şey (yemek yenildiyse peçete, gezildiyse broşür…), herhangi bir anlamlı anı hatırlatan herhangi bir şey (meşe palamutu bile çıktı yeminle), ve çok daha fazlası… bunları biriktirmişim yıllarca ben, biriktirmeye de devam ediyorum. belirli bir amacım da yok aslında. biriktirmeyi seviyorum, bakıp hatırlamayı seviyorum, her ne kadar bazılarını saklamamın sebebi hakkında “belki de bu sonuncudur, bunu saklayayım.” diye düşündüğüm için sakladığım yorumu yapılmış olsa da bunun yanlış olduğuna inanıyorum günlük! öyle olsa bir öncekini atardım diymi ama? azimle ve ısrarla sakladığım düşünülürse benim gerçekten biriktirmeyi seven biri olduğum sonucu çıkıyor. psikolojik eğilimler açısından değerlendirildiğinde nasıl bir sonuç çıkardı bilemiyorum ama bana başka bir şeymiş gibi gelmedi. onlara bakmak, incelemek, hatırlattığı anı hatırlayıp düşünmek, kendince yorumlamak, sevinmek, mutlu olmak filan, bir nevi terapi gibi, bunun nesi kötü olabilir ki? canım sıkıldı paylaşayım istedim günlük. ne yapayım öyle işte.
bunca nostalji yapmışken günlüğümü şu nadide parçayla taçlandırmadan gitmeyeyim dedim. buyrun
üşen…
ders çalışmalıyım günlük! yarın daha hiiç başlamadığım ödevim hakkında olacağım bir sınavım var. oturup önce ödevi hazırlayıp sonra yazmalıyım. daha başlayamadım bile. işten ben bunun için mi izin aldım diye kendime kızıyorum ama saatin erken olduğu gerçeğiyle kendimi avutuyorum. evet üşengeçim:S
dün gece canım önce işkembe çorbası, sonra domates çorbası, sonra da tarhana çorbası istedi. daha sonra bunlara pizza, kokoreç ve midye dolma da eklendi, gecenin o saatinde çok istesem de hiçbir çaba harcamadım. evet üşengeçim:S
odam yine dağıldı. çamaşır yıkamam da gerekiyor, bulaşıkları da hiçe sayamıyorum, peki ne yapıyorum? hiçbir şey! evet üşengeçim:S
dün gece saat on civarında almam gereken hapı içme zamanını bile erteleye erteleye unuttuğum için saat iki buçuk sularında içmek durumunda kaldım, peki neden? evet üşengeçim:S
şirinler veya yedi cüceler gibi bir şekilde yaptıklarımıza göre isimlendiriliyor olsaydık ben kesin “üşengeç” olurdum. “neden biliyor musun?” demeyeceğim, çünkü doğru cevabı sen de öğrendin.
halimi düşündükçe aklıma ahada şu klip geliyor, kendimden korkuyorum. fakat aslında ile başlayan bir cümle kurup kendimi savunmak isterdim ama bir karşı tezim bile yok bu konuda, ya da aramaya üşeniyorum, bilemedim.
he bir de bugün insanları mutlu etmenin aslında ne kadar kolay bir şey olduğunu öğrendim günlük, aslında bu konu hakkında daha yazabilirdim belki ama, evet üşengeçim:S
slivovice 