ay ken yu ken vat ken yu duu
beynimde susmayan sesler, hem de neler neler… bir yandan raga oktayın a oo diyen sesi beynimde çınlarken diğer yandan ozmo adlı, ortalama 10 yaş grubuna ingilizce öğretmeyi(!) amaçlayan ve zamanında benim de izlemiş bulunduğum garip programda söylenen ay ken yu ken vat ken yu du vat ken yu duu diye sürüp giden şarkı kulaklarımda yankılanıyor. eh işte bu çöplük beyin şimdi hangi taze bilgiyi tutsun içerisinde, hadi tuttu diyelim tutma ömrü ne olur ki bunun? lise ve üniversite hayatım boyunca hafızam iyi diye bütün ezber derslerinden kolaylıkla geçtim. e işte depola depola o da bir yere kadar. bak şimdi akşam ne yediğimi hatırlamıyorum. beyin dalgalanmaları arasında hadi bakalım hatırla bugün ne yediğini hatırlayabilirsen küçük hanım:S
hörgüçten yemişiz bunca zaman meğer haberimiz yokmuş. ulan bu genç yaşımda alzaymır olacağım ben bu gidişle:S
tabi burda birden aklıma geliveren bir soru: ey saftirik yazdın yazdın bunca şeyi de okuyana ne senin çöplük hafızandan, dalgalanan beyninden?
burda da şu cevap anında devreye giriyor: ey okuyucu urb arkadaşım! günlükler her zaman çok demagojik, çok hisli, çok trajik yazılar olmayabilir sanırım, öyle yazılırlar öylesine, o an öyle hissedildiği için. eh bu da benim bugün başıma gelen bir durumdu dolayısıyla anlattım öyle. heh cümlelerin sonuna gelince başını da unutmaya başladım. benim durumum vahim:S
yazıma burada son verirken sizi şu güzide parçayla uğurlamak istiyorum(tabi sabredip buraya kadar okuma lütfunu gösteren olduysa)(bu arada her günlüğümü bir şarkıyla bitiriyorum sanırım:))
kademeli kademeli kademeli ödee
daha çok konuştukça daha az para öde
günde günde günde günde gündee
beş dakikadan sonra yüz seksen dokuz biin
on dakikadan sonra da yüz kırkdokuz biin
a ooo dırırıttıttıdırıdıdıım
(demek istediğim şimdi daha iyi anlaşılmıştır sanıyorum, şarkı en azından 3yıllık çünkü)
saygılar
rapora ihtiyacım var sanırsam…
madem günlük yazıyorum bu da böyle olsun.
sevgili günlük keşke nasıl olduğuma karar verebilsem…
ruh halimi özetlemem gerekirse;
manik
depresif
manik
depresif
manik
depresif
.
.
.
peki bu ne şimdi anlamadım ben:S
haliyle kafam karışık, saniyeler içinde ruh hali değiştirebiliyorum. evet evet tıpkı nezle olduğumuz zamanlarda değiştirdiğimiz mendiller gibi. (günlük yazarı burda ruh halini kullanılmış mendillere benzeterek durumunun vahametini de gözler önüne sermekten çekinmemektedir.) gördüğüm her şeye çekinmeden sövesim var tam şu anda. hatta ben başlayayım yavaştan.
yavaş başla!!
bir de böyle bir şey peyda oldu son günlerde, kendim sorup kendim cevaplıyorum, hatta cevaplarken bazen sormamı da beklemiyorum, kafayı yiyorum mütemadiyen.
olsun deliye her gün bayram.
oh oh ne iyi biz konuşalım böyle, şurda iki satır yazı yazayım dedim alt tarafı, ne yapışkan şeymişsin sen be.
her neyse raporluk olmadan bu saçma günlük şeysi satırlarıma burada son verirken sizi son saniyelerdeki ruh halimle örtüşen şarkıyla uğurluyorum sevgili okuyucular..
“düşündüm banka soymayıııı
ulu orta soyunmayıııı
hayatımdaki herkesi vurmayı
affediinn depresyondayııııımmm”
güzel söylemiş göksel ablam
eh artık nokta yani..
slivovice 